คุณเคยได้ยิน นิทานเรื่องห่านทองคำมั้ยครับ ที่บอกว่า ห่านออกไข่ทองคำทุกวันให้ชาวนา อยู่มาวันนึงด้วยความโลภ ชาวนาก็ฆ่าห่านตายเพราะยากได้เร็วกว่านั้น มากกว่านั้น แต่พอผ่าท้องกลับไม่มีไข่ และห่านก็ตายไปแล้ว
…..
ผมมีประสบการณ์จากการไปรู้จักคุณพี่ท่านนึงเหตุที่แกมาขอความช่วยเหลือ
เรื่องก็คล้ายๆกับห่านทองคำที่ว่านี้
.
คุณพี่ท่านนี้ ทำธุรกิจที่ต้องพึงพางานผลิตเป็นหลัก แต่ด้วยความที่แกเป็นคนที่มีความคิดที่ไม่ค่อยจะอยากให้คุณค่ากับฝ่ายผลิตนัก แกจึงพยายามที่จะหาทางติติงข้อเสียทีมฝ่ายผลิตอยู่เรื่อยๆ ทั้งๆที่จริงๆแล้วฝ่ายผลิตนี่เองคือปัจจัยสำคัญที่ทำให้ธุรกิจของคุณพี่นั้น แตกต่างและได้ผลกำไร
.
แต่ด้วยความที่อาจจะด้วยความเชื่อที่คิดว่า แกต้องได้มากกว่านั้น ในที่สุด แกก้เอาผลงานของฝ่ายผลิตไปใช้โดยไม่จ่ายเงินค่าจ้าง โดยอ้างว่า ทางฝ่ายผลิตยังทำงานไม่เรียบร้อย แกเองต้องไปจ้างคนอื่นต่อเพื่อจบงาน
.
แต่ในความเป็นจริง พี่แกรู้ดี ว่าคุณค่าของงานนั้น อยู่ที่ฝ่ายผลิตนั่นแหล่ะ
แต่สิ่งที่ปิดบังความเป็นจริงนั้น คืออะไร ผมว่า ทุกท่านคงเดาออก
.
เรื่องดำเนินมาถึงตอนจบ แน่นอนครับ ฝ่ายผลิตก็ไม่ได้กินหญ้า และคงจะเป็นการยากที่จะทำงานด้วยกันต่อไป
.
คุณพี่เองก็ให้เหตุผลว่า ไม่ง้อ และจะไปหาทีมใหม่ ซึ่งเวลาก็ผ่านมากว่าหลายเดือน ก็ยังไม่มีวี่แววที่จะหาฝ่ายผลิตที่มีคุณภาพเท่ากับเจ้าเดิม
.
กลับไปที่เรื่องห่านทองคำ ถ้าชาวนารู้จักที่จะรักษาทั้งสองด้าน คือ ฝ่ายผลิตไข่ และไข่ที่จะเป็นผลกำไรไว้อย่างยาวนาน เขาก็ไม่ต้องมาเจอความทุกข์ยากเช่นนี้
ติดตามอ่านเรื่องราวอื่นๆได้ที่ http://www.brandchatz.com และเข้ามาทักทายกันนะครับ
